Toos stelde voor om te beginnen met het nadenken over het begrip ‘vriendschap’. Wat betekent dat voor jezelf? Hoe heb je dat
ervaren? Na enkele ogenblikken stilte volgde een inventarisatie: ‘Vriendschap
betekent vooral: ‘Er zijn voor elkaar’.’ Een van de deelnemers herinnert zich
de grote woonkeuken waar zij als jongste van een groot gezin vriendschap ervoer
wanneer er op de gammele pick-up een plaatje werd gedraaid en vrienden en
vriendinnen van de gezinsleden met elkaar dansten. ‘Zo simpel was het.’ Aan tafel
bevindt zich een jonge studente. Ze is achttien jaar en studeert Toegepaste Psychologie. Ze onderzoekt de
relaties tussen ouders en kinderen en hoe die al dan niet van invloed zijn op vriendschapsrelaties.
Want hoe leer je om te gaan met vrienden
en hoe ontmoet je mensen? En wat
betekent vriendschap in goede en slechte tijden?
Helaas zijn er pijnlijke ervaringen aan
deze Tafel in Dialoog. In de diverse levens was er soms helemaal geen sprake
van vriendschap. Het deed zelfs meer dan
pijn. Er waren verwachtingen die niet uitkwamen en het maakte enkelen van hen kwetsbaar.
‘Omdat je je openstelt.’ Men had het
anders verwacht, een andere voorstelling van wat vriendschap zou moeten zijn. ‘Verdriet
zou je samen moeten dragen.’ De eenzaamheid is pijnlijk voelbaar in uitspraken
als: ‘Ik werd gepest op de lagere school, ’ en ‘Mijn vrienden lieten me zitten,
juist na het enorme verdriet dat we hadden.’ Sommigen leerden ermee te leven door
zichzelf in de 'overlevingsstand' te zetten. En een ander ‘plakte een pleister
op de verharding. Alsof het er zachter van werd.’ Naast het kijken naar de
ander, blijkt aan de dialoogtafel ook het belang van kijken naar jezelf in
vriendschappen: ‘Is ‘jezelf zijn’ niet het allerbelangrijkste?’ Ook woorden als
‘oprechtheid’ en ‘authenticiteit’ worden genoemd met als motivatie: ‘want daarmee
houd je het langste vol.’ Een deelneemster vertelt hoe zij kijkt naar de ogen
van de ander: ‘Het zijn de spiegels van
de ziel.’
Na deze herinneringen en ervaringen vraagt Toos Scholtes de deelnemers even
te dromen. In hoeverre kan vriendschap een bijdrage leveren aan een betere wereld?
‘Minder eenzaamheid’ en ‘acceptatie’ en ‘vroeger
kon je overal binnenlopen. Er was persoonlijk contact.’ De deelnemers zijn
positief: ‘versterken van het saamhorigheidsgevoel’ en ‘zorgen voor elkaar’.
Hoe mooi zou het zijn om te leven in een wereld waar geen jaloezie was. Waar
iedereen gelijk was en geen onderscheid in wat dan ook. Geen etiketten, maar gelijkwaardigheid en
luisteren naar elkaar. Respect hebben voor de ander. ‘Zonder aanziens des
persoons’.
De Zuster van Liefde vraagt de deelnemers na het herinneren, ervaren en
dromen om een volgende stap te maken: het ‘doen’. ‘Wat kun je morgen doen om
die wereld beter te maken? Hoe kun je de dromen van vandaag de komende tijd gaan vormgeven? Een
gespreksdeelnemer oppert: ‘een bezoek
brengen aan eenzamen’ en een ander: ‘saamhorigheid bevorderen in de vereniging
waar ik bij hoor.’ Het zijn positieve opbeurende gedachten,maar hoe sommige
tafeldeelnemers hun best ook doen, ze weten het niet. ‘Eigenlijk vraag je je
dan af: kan er dan iets veranderen? …. Moet de wereld niet gewoon weer een
volksbuurt worden. Waar je bij elkaar binnenloopt, gewoon achterom?’ Iemand
stelt voor: ‘is het een idee om op een zondag een kopje koffie aan te bieden in
de kerk?’ Een ander antwoordt: ‘Misschien kan het nog eenvoudiger en is de
wereld al gebaat met gewoon even te glimlachen naar elkaar.´ Zou het zo eenvoudig zijn? Kun je het brede begrip 'vriendschap'
niet vatten in slechts vijf woorden die vragen: ‘Hoe gaat het met jou?’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten