Een woensdagmiddag. Monique de Leeuw bezoekt het Paviljoen. “Vandaag is mijn vaste vrije middag en het Peerke Donders Paviljoen stond al een tijdje op het program. Ik wilde deze plek graag nog eens terugzien. Ik ben opgegroeid in Tilburg-Noord. Tijdens mijn lagere schooltijd kon je hier spelen, er was veel ruimte en het was nog niet zo volgebouwd. Ik zat op De Vlashof en bij mooi weer gingen we wel eens naar het Echowaaike of naar Peerke Donders. Bij het geboortehuisje werd dan verteld hoe Peerke had geleefd en over de textielgeschiedenis van Tilburg. In m'n eentje ging ik ook wel eens kastanjes rapen om er met luciferhoutjes poppetjes van te maken. De kruiswegbeelden vond ik dan altijd een beetje eng. Nu zijn er veel bomen weg maar toen was het bos donker met veel schaduwen.
“Een weldoener zoals Peerke ben ik zeker niet, maar ik ben blij dat ik bij TIWOS werk. Een woningcorporatie midden in de maatschappij. Een dak boven je hoofd is een eerste levensbehoefte. En we doen meer: we kijken of onze bewoners zich redden en bieden hulp als ze vastlopen.
Bij TIWOS vertelde Gerrit Poels laatst zijn verhaal, leuk dat zijn fiets hier staat. Ik vind hem een soort moderne Peerke. Mensen helpen waar nodig is zonder onderscheid, zonder christelijke boodschap, zonder verschil te maken"
Zonder verschil
Monique met een ‘big smile’ als ze richting
parkeerplaats loopt: “Ooit schilderde iemand op Peerkes standbeeld aan het
Wilhelminapark: ‘Peerke Donders, Golden Wonders’. En wat was dan dat ‘Wonder’?
De genezing van Lowieke Westland! Mooi toch? Trouwens wat een goed gevoel hier
weer eens te zijn. Er is veel veranderd en toch ook weer niet.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten